Ängusschytli?

(Gschriebe für d‘Seniore Kernenried-Zauggenried im 2016)

Är juflet wie ne tribni Horde Söi u fluechet sech eine ab, dass es fasch d’Scheyeli vo Müetis Gartezun verzworglet. Amene fromme Meitschi würd’s dänk d‘Wäutaschouig zünftig übere Hufe cherä, we sie das Gyammer müesst alose. Dr Chrigu, e stämmige junge Buuregieu, wo sech grad ds‘letschte Jahr vor Schueu muess um d’Ohre schla u meistens lieber mitem Grossätti bim Plagiere im Dorf ungerwägs isch, isch immer no stinkig drüber, dass är nid mit het dörfe a d’Viehschou ga. Derbi isch doch die ganzi Familie, nämlech d‘Muetter, der Vater u die zwo Schwoschte u Du chasches nid studiere, sogar dr Chnächt, i unger Schwang ga Viecher luege u tüesech dert dr Wanz vou schla. Es git dert im Fau immer verdammt guet’s z‘Främsle u de no es böimigs Dessär obe druf – das entgeit em Chrigu jetz z’grächtem.

Stattdesse het är da usse ir Cheuti das Stautöri z’flicke – es friert ihm derbi fasch d’Chlaue ab - u är darf nähr no grad ganzi drei Kilometer z’Fuess zum Pfarrhuus latsche. Är muess dert pünktlich mitem Pfarrer ga d’Ungerwysig nachehole, wüu ihm bim letschte mau wieder einisch e unseelige Seich passiert isch une dr Pfarrer, nach Chrigus Ischetzig ohni Grund u völlig übertribe, vom Acher gjagt het. D’Muetter hetim du denn o uno grad z’Mittag gstriche, wo sis per Zuefau erfahre het. U dr Vater hetne äbe verknurrt das blöde Stautöri wieder in Gang zbringe. Es dörfti ou kei Zuefau si, dass dr Pfarrer das Nachehocke usgrächnet hüt, wenn der Viehmärit isch, agseit het. Schliesslech jasset dr Vättu jede Donschti Abe mitem Löiebeizer, em Mattebuur Fridu und äbe mitem Pfarrer Gärber ir Dorfbeiz, u das meistens bis über Polizeistung us.

Vor luter Chlöne u Töibbele über die verchachleti Gschicht wär är doch no fasch z’spät losgsecklet. Angeri Chleider alege oder sich öbbe no chli useputze het nüm glängt. Der Chrigu het no grad Zyt gha bim Brunnetrog der Gring chli abzschwäiche, meh isch nümme drinnegläge. So isch är verschwitzt u dräckiger aus ihri Söi daheime bim Pfarrhus a cho. Dr Pfarrer Gärber isch i sire grosse, kräftige u mächtige Statur am Stägegländer obe gstange u het prüefend wine Kompaniekommandant uf d’Sekunde gnau kontrolliert, öb är pünktilch hie isch. Dr Chrigu het, woner das schier bedrohliche Biud geshe het, no mau beidi Scheiche unger d’Arme gno u isch ab wienes Zäpfli.

Jetz wos ihm i dere ganze Misere no gschmuecher worde isch, isch är sich aber über si Lusbuebestreich so richtig gröiig worde. Hät är doch das Schytli im Pfarrhuus nume nid mit Karbit gfüut. Vorhär het är mitem Fränzu zäme, em Junge vor Schmitte, es Loch i das buechige Houztütschi boret. Nachdäm är z’Karbit dert dri gfüut u das Loch wieder finsüberlich mitemene Houzzapfe vermacht het gha, heter das Schytli unufäuig z’oberst ufe Houzchorb näbem Schwedeofe im Klassezimmer gleit. Wo dr Pfarrer am Bethli gseit het, si söu no öbbis z’Heize nachelege, heter nid im Gringste dra dänkt oder vermuetet, was das schliesslich fürne Chlapf chönnt gä. Dä Chlumpe Ise, auso dä Ofe, isch wine Schutbaue dürs ganze Klassezimmer pfiffe u isch mitemene zwöite lute Knau dür d’Schibe gfloge. Dusse het sich das glühige Teili zmitz im Gmüesgarte vor Frou Pfarrerin igfurchet. Nach mehrere mau übertrole isch das Ding mitemene finale Rumple u Schärbele ir Gusche, wo grad jungs Gmües gwachse wär, bliebe stah – Grouchnet het’s gäng no. U da dermit no nid gnue. Plötzlich hets wieder chesslet u pouteret u nachere churze Ängusrueh lut polet, wie wenn der Herrgot säber uf üsi Wäutchugle ghüpft wär. Bim Useluege hetmer do gseh – Der Chemihuet isch dem Dilemma äbe ou zum Opfer gfaue. Nachemene churze u intensive Glächter vode Kamarädli het der töbend Pfaff dere Freud es jähs Ändi gsetzt. Sini Ouge wo’s füredrückt het wie riefi u pralli Bärnerrose hei meh aus la erahne, wie das Ganze füre Chrigu würd usgah – är het’s bis dert häre zmingscht überläbt. Am Ändi, hetmer chönne froh si, isch niemerem öbbs passiert. Ohni wyteres hät dä flügend Schwed, öbber chönne erschlah.

Der Pfarrer Gärber het churz u segg gseit: „Hop ine Bürschteli“. Dinne heter Chrigu is Klassezimmer dirigiert. „Gang ine Chrigu“ heterim ärnscht u mit brummliger Stimm gseit. Da derbi isch är hinger ihm gstange u hetim eis miter Hang a Hingerchopf tätscht. Am Chrigu isches nid drum gsi z’Motze är hets eifach übersech la erga. Är hets ja nid no schlimmer wöue mache. Fänster isch scho es nigu nagu nöis agschlage gsi. Bim Ofeplätzli u wyt drumume, hets immer no e unghüri Morerei gha. Aues isch vou Ruess gsi. Hie u dert si grösseri u chlineri Stückli vom Murwärch umegläge. „Suber machsch hie u zwar blitzblank.“ Het der Gottesverträter Gärber zackig gseit. „I wott niene me es chörndli Dräck gseh. We fertig bisch, chunschmer cho rüefe. Ig bi mitem Rat ir Chiuche im Chor. Hie chöimer ja vorlöifig kei Sitzig ha.“ Der Rat het z’parliere gha, wüu z‘Dach vom Chiucheturm morsch und am verfule isch gsi. Übrigens stürme die nid zum erste mau wäge dere Aglägeheit. Ungerdesse hei si ou gmerkt, dass z’Gloggegsteu u der -zug, wo d’Seili agmacht si, ou nächstens zämegheie – e gfärlechi Sach, ischmersech einig gsi. Nume vo wo z’Gäud nä für die Instandsteuig, we doch niene Chole ume isch. D‘Gmein, dr Kanton u der Chiuchebund si ou nid grad Spändierfröidig– es si haut grad nid die beschte Zyte gsi. Fürnes Muetterchueli hets gägewärtig schier nid meh gä aus für zwöi drü feissi Hühner u z’Wasser isch fasch türer gsi aus Miuch. Da hät dr Uspruch ir Miuch bade, gwüss e wahri Bedütig chönne übercho. „Ja, machi Herr Pfarrer“, het Chrigu duche brummlet u het sich a Büez gmacht.

Är het afe mau z’Gröbste vo däm Stoub, Schutt u Ruess zämeputzt u einisch füecht ufgno. Das het die erste drei vier Chessle mit Fägwasser vermischt, no e vieu schlimmeri Souerei gä auses eh scho het gha. Wo’s du ändlech wieder chli ordeli usgseh het, heter bim Ofeegge die lose Steine abeklopfet. Es chönnt de guet si, dass dr eint oder anger Stei hie, scho vor däm Superknau nüm so richtig gha het. Das het am Ändi nüt zur Sach ta. Het är e gwaggelige Stei dusse gha isch grad immer wieder eine oder zwe drei nache cho, wo sich ou wieder glöst hei. Chrigu het scho Angst übercho, är müess de z’ganze Pfarrhuus vonang nä u öbbe no abriesse. Da dr eint Chemp het zünftig gwaggelet u Chrigu hetne chöne hin und här, ine u use stosse, aber är het eifach nid wöue usecho. Wonim d’Chlöpe scho tou weh hei ta u är scho fasch wundi Chnöddli gha het, heter ändlech nachegäh. Mitem Stei, äuä einscht e grosse Ämmechemp, isch e plegger Sach zu däm Loch usegheit u hetim wieder e riese Stüberei veranstatet. Wo är z’lose Züg het useknübblet isch ihm plötzlich es komischs Igricht i dere Mur ufgfaue. Öbbe ir Grössi vomene Fägchessu isch dert e Hourum gsi, wo mit Sicherheit absichtlich ersteut worde isch. Das Bürschteli het dert inegreckt u het dr Dräck u die lose Chempe wöue userume, wo ihm plötzlich öbbis i d’Finger cho isch, wo sich ganz angers aus dr bishärig Dräck agfüheut het. Er het zersch süferli u schliesslich mit rouer Gwaut a däm Ding zoge u grüttlet. Er isch sich sicher gsi, das isch e Houzschachtle. Eigentlech heter vom Houzige grad e chli z’Näsli vou gha. Gli isch das Houzchischtli ir Grössi vore Schueschachtle vor sine Chnöi ufem Steibode gläge. Der Dechu isch zuegnaglet gsi, wobie der eint Egge chli ufgstange isch u sich der entsprächend Nagu glüpft het gha. Chrigu het nid lang gfacklet u het mitemene umeliegende Chemp dä Dechu vouänds vor Chischte gschlage.

Jetz isch ihm d’Luft wäg blube. Vou auti Hunderternötli isch die Chischte gsi. Är het vor Chlupf nid zeut u isch mit däm Truckli zum Pfarrhuus usgsecklet, düre Friedhof ii u gredi übere i d’Chieuche. Bim Seckle het är no gsinnet, dass da so sicher um die 200 bis 300 Nötli müesste dinne si. Vor luter Ufregig het är aber nid chönne rächne u het’s wieder ufgäh, z’schetze wie vieu Chlütter är äch da i de Chnoddi het.

Woner wiene irre, chiechend u mit fürrotem Gring z’mits i Chiuchechor isch cho z’stogle uner im erste Momänt, das Chischtli i de häng gäge Rat streckend kes verständlichs Wort het chönne stagle, het der Pfaff grad wieder siner Tomateouge übercho. Chrigu het müesse reagiere, süsch hät’s de ohni Vorwarnig eis a Gring gä. Töif Luft holend het är de ändlech öbbis fürebrösmelet: „Hie Herr Pfarrer. Grüessech mitenang. Üse Herrgot het ar Chieuche es gwautigs Gschänk gmacht.“ Was isch de das“, het d’Frou Roth, am Tierarzt sini auerliebschti, erstunt u gwunderig gfragt. „Es ganzes Truckli vou vo Chlütter, äuä aues Hunderternötli, dänk mehreri Hundert Stück“. „Wo hesch das här“, het dr Pfarrer Gärber gfragt.

Wo sich das aues klärt het gha, isch dr Chrigu plötzlich aus Heud u Retter da gstange. D’Frou Roth het nume so gmeint: „Das Schytli wo da dä Chrigu beizt het, muess vomene ugantelige Ängeli gschickt worde si. U dr Chrigu sigi quasi vom Liebgott glänkt u gleitet gsi.“ Da dermit isch sini Schud im Gotteshuus für Läbzyte begliche gsi u Chrigu het ir Chiuche für immer u ewig e bsungere Status gnosse. Die Chieschte het öbbe 100‘000 Fränkli drinne gha. Wie dä Chlütter dert häre cho isch u vo wo dä isch gsi, hetmer bis hüt nid usegfunge. Sogar d’Polizei isch däm öbbe während drei Monat erfouglos nachegange.

Uf jedefau het der Chiuchturm gli druf es schöns nöis Dach übercho u d’Glogge isch nöi ufghäicht u befestiget worde. Das het sicher wieder für die nächschte zwöi bis drühundert Jährli. Ou der Ungerwysigsrum isch nöi gmacht worde u es het schöni nöi Stüheu u Tische gä. A Steu vom Schwedeofe hetsech dert jetz e bunte Chachuofe präsentiert. Der Chrigu isch denn scho nüm z’Ungerwysig gange. I der Chieuche hetmerne vo jetz a jede Sunnti gseh – freiwiuig.